Blog

Rtęć, cynk, cyna, miedź i srebro - nie, to nie jadłospis ryb z Odry, a skład materiału, którym jeszcze nie tak dawno dentyści ochoczo uzupełniali ubytki w zębach swoich pacjentów. Amalgamat, bo o nim mowa, umożliwiał lekarzom tworzenie wypełnień zdolnych utrzymać się w jamie ustnej przez dziesięć, a nawet dwadzieścia i więcej lat. Dodatkową jego zaletę stanowił fakt, że materiał ten znajdował się w puli świadczeń refundowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, dzięki czemu jego użycie nie obciążało kieszeni pacjentów. Wybitna trwałość i darmowość „srebrnych plomb” spowodowały, że stały się one idealnym materiałem dla tej (niemałej niestety) części populacji, która na fotelu u dentysty pojawiała się „od wielkiego dzwonu” i która chętniej skazałaby na cierpienie swoją jamę ustną niż własny portfel. Choć, umówmy się, w przypadku substancji, która może i wygląda brzydko, ale za to jest toksyczna, gratis to uczciwa cena.

Jedną z najbardziej efektywnych metod płukania kanałów jest technika PUI - Passive Ultrasonic Irrigation – Pasywne Płukanie za pomocą Ultradźwięków.

Technika ta polega na aktywacji podchlorynu za pomocą końcówki ultradźwiękowej. O co w niej chodzi?

Dynamiczny rozwój w zakresie technologii i materiałoznawstwa powinien inspirować nas do ciągłego poszerzania swojej wiedzy i innowacyjnego podejścia do pracy. W ostatnich latach pojawia się wiele nowinek związanych przede wszystkim z planowaniem komputerowym. W dzisiejszym poście przyjrzymy się najnowszym technologiom z zakresu protetyki stomatologicznej.

Czy wiedzieliście, że konstrukcja savoir-vivre wywodzi się z języka francuskiego? Wyrażenie to pochodzi od dwóch oddzielnych słów, gdzie savoir znaczy “wiedzieć”, a vivre po prostu “żyć”. Stąd cały ten zwrot możemy przetłumaczyć jako Sztuka Życia. 

Niewątpliwie bez względu na to w jakiej sytuacji życiowej się znajdujemy, zawsze warto jest znać i respektować pewne zasady i reguły funkcjonujące w danej grupie osób. Wybrałam dla Was i pokrótce opisałam 10 zasad zgodnie z którymi powinien pracować wzorowy endodonta :))

Czy słyszeliście już kiedyś o słynnej zasadzie 10 tysięcy godzin? Podobno właśnie taka ilość czasu wystarczy na osiągnięcie perfekcji w dowolnie wybranej dziedzinie. Teoria ta powstała na bazie badań szwedzkiego psychologa K. Andersa Ericssona, który do swoich wniosków doszedł analizując dorobek wirtuozów skrzypiec.

Na szczęście nie należy sobie tej wartości aż tak brać do serca, ponieważ według ostatnich doniesień na sukces składa się jeszcze wiele innych czynników. Jednak co do jednego chyba wszyscy jesteśmy zgodni - to praktyka czyni mistrza.

Podobno “piękno tworzy się w oczach obserwatora”. Biorąc to pod uwagę należy pamiętać o tym, że sztuka powinna podobać się nie tylko samemu twórcy, ale szczególnie jej odbiorcom. W warunkach gabinetu stomatologicznego odzwierciedla to szczególną więź pomiędzy stomatologiem i jego pacjentem. Podstawą wszelkich działań zmierzających do poprawy estetyki jest więc szczegółowa konsultacja oczekiwań pacjenta oraz jego akceptacja względem planu działania. Estetyka w ujęciu stomatologicznym opiera się na regułach geometrii tworzącej zespół kompozycji: twarzowej, wargowo-zębowej i zębowo-dziąsłowej. Same zęby stanowią niezwykle ważny element upiększający, jednak tylko wtedy, gdy harmonizują z pozostałymi strukturami twarzy.

Początki bywają trudne… ale z drugiej strony są często też ekscytujące, inspirujące i ciekawe. 
Taki właśnie był mój pierwszy rok studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym. Z jednej strony otworzył się przede mną nowy, fascynujący świat, a z drugiej coraz więcej wyzwań pojawiało się przede mną. W mojej pamięci najmocniej utkwiły zajęcia z naszego pierwszego przedmiotu związanego z kierunkiem studiów. Była to “stomatologia przedkliniczna”. Takie pierwsze spotkanie z fachową wiedzą, ale też niestety z nowymi obawami. W planie mieliśmy trochę zadań manualnych, takich jak modelowanie guzków metodą spadających kropelek, czy rzeźbienie różnych grup zębów w wosku. To właśnie wtedy coraz częściej się zastanawiałam, czy aby na pewno jestem w stanie sprostać wszystkim wymaganiom. Przecież gdybym była uzdolnioną artystyczną duszą już dawno siedziałabym w ławach Akademii Sztuk Pięknych. Na szczęście wraz z kolejnymi latami studiów uświadamiałam sobie, że wiele zdolności manualnych zależy od tego jak nad nimi pracujemy, a w pracy klinicysty pomagają różne ciekawe sztuczki i metody. Jedną z nich jest właśnie “flow injection”, która pozwala na pracę bardzo precyzyjną i przewidywalną, a dodatkowo wpisuje się w dzisiejsze standardy stomatologii minimalnie inwazyjnej.

Wiosna. Cudowna pora roku. Czas, gdy z domu wychodziło się i wracało do niego po ciemku wreszcie się skończył, a rano, zamiast alarmu w telefonie, ze snu wyrywa nas ptasi świergot. Szarobure dotychczas trawniki zielenieją, nagie gałęzie drzew ubierają się w świeże listki i człowiek, patrząc przez okno, ma wrażenie, że czopki w jego gałkach ocznych obudziły się ze snu zimowego, ukazując mu otoczenie niczym kadr z jakiegoś nowoczesnego, barwnego filmu zamiast sceny ze starej, czarno-białej produkcji, na tle której egzystował przez parę ostatnich miesięcy.

Szczyt Mount Everest otoczony białymi obłokami, róże w babcinym ogródku, machający ogonkiem piesek mijany na spacerze i ocena „5” w indeksie - co te widoki mają ze sobą wspólnego? Są piękne. Moim zdaniem. Osoba cierpiąca na paniczny lęk wysokości na myśl o górskich szczytach prędzej poczuje strach, niż podziw. Entomofob*, któremu wręczy się bukiet kwiatów, zamiast zanurzyć się w ich zapachu sprawdzi uważnie, czy w ich kielichach nie skryły się stawonogi. Dziecko pogryzione przez psa z dużym prawdopodobieństwem wyrośnie na dorosłego, który na widok tych zwierząt ucieknie na drugą stronę ulicy. Ktoś, dla kogo nauka nigdy nie była priorytetem, nie zrozumie satysfakcji z osiągnięcia najwyższej możliwej noty.

Uff, jest!  Wreszcie nadszedł. Upragniony i wymarzony czas wolny. Rozkładam się wygodnie na kanapie i bezczelnie praktykuję nicnierobienie. Chwila nieuwagi... i nagle popołudniowa drzemka zamienia się w kilkugodzinny sen! Budzę się i do mojej głowy od razu napływają pełne wyrzutów sumienia myśli. Nie no... co ja robię. Co za strata czasu. Przecież trzeba być produktywnym, ciężko pracować i w ogóle to ludzie sukcesu nie robią żadnych drzemek i wstają wyłącznie o 4 nad ranem. Koniec i kropka. Innej recepty na sukces przecież nie ma. Rozczarowana i świadoma, że przecież i tak nie podołam tym wymaganiom staram się chociaż trochę przytłumić negatywne myśli. Sięgam po magazyn stomatologiczny, który przywiozłam z ostatniej konferencji. Na jego okładce dostrzegam reklamę kompozytu o odcieniu uniwersalnym...chwila, chwila... co?! Przepraszam, a gdzie się podziały te wszystkie odcienie, które przyprawiają młodego adepta sztuki stomatologicznej o ból głowy? Szkliwne, zębinowe, opakerowe... To niemożliwe. Z ciekawości zgłębiam więc temat.